Herdenking WO I

Op 17 november 2014

In Geel wordt traditioneel elk jaar op 11 November het einde van WOI herdacht.  Dit jaar was het 100 jaar geleden dat de GROOTE OORLOG begon en ook het leven in Geel beïnvloedde.  Vele Gelenaars werden onder de wapens geroepen en een deel van hen sneuvelde in de diverse gevechten.  

Voor deze herdenking van Wapenstilstand sloeg Geel de handen in elkaar met Kempense klaprozen. Het werd een prachtige herdenking.  Opvallend was de aanwezigheid van maar liefst vier Geelse burgemeesters en de verzamelde Geelse harmonies die naast het Volkslied ook de Vlaamse Leeuw speelden. Burgemeester Vera Celis (N-VA) benadrukte dat we moeten leren uit de geschiedenis. "We moeten respect hebben voor elkaar en zorgen dat we niet meer de foute beslissingen nemen en zo de wereldvrede bewaren. Het leven is te broos en we zijn dankbaar voor het offer dat onze voorouders brachten." (bron GVA editie Kempen).  Drie vergeten Geelse gesneuvelden, werden ook met naam op het oorlogsmonument aangebracht

N-VA Geel nam deel aan deze plechtigheden met heel wat mandatarissen. Onder impuls van schepenen (N-VA) Marleen Verboven , Bart Julliams en Pieter Verhesen werd  ook nog een beperkte herdenking gehouden aan de monumenten van Zammel en Oosterlo, ook deze en andere Geelse deeldorpen hebben hun slachtoffers gekend.

De volgende tekst werd voorgelezen:

Na eeuwwisseling, naar de beloftevolle twintigste eeuw beleefden ook in onze contreien een periode van hoop en geloof in de toekonst. Maar waar techniek en wetenschap hoogtij vierden, bleken vrede en voorspoed eens te meer principes die bewaakt mosten worden.

Maar die niet voldoende bewaakt werden.

Na een steeds donker wordende periode kwam er voor een Vlaanderen werkelijk helse periode aan. De onsteltenis van moeders, vrouwen en familie was groot toen hun mannen naar het -in eerst instantie- nog onbekende front optrokken. Het afgrijzen van de "groote oorlog" zou snel duidelijker worden.

Zowel van wat er aan het front gebeurde als wat er in de bezette gebieden onder een vreemde hand vooviel. Vlaanderen was nochtans al wat gewend onder vreemd bewind.

De terreurdaden die in ander Kempische dorpen voorvielen, werd ons hier in Geel gelukkig bespaard. Maar wat onze jongens moesten meemaken aan het front en in de gevechten tartte elke verbeelding.

De jongens van Oosterlo en Zammel moeten daarom herrinnerd worden. Niet omdat ze ten oorlog trokken, niet omdat ze sneuvelden, niet omdat ze moedige daden stelden, 

Wel omdat ze de belichaming zijn van onze continue strijd om de vrede te bewaren en om werkelijk onze manier van leven te vrijwaren.

Zij stierven omdat wij konden leven is dus meer dan een frase.

 

 

Hoe waardevol vond je dit artikel?

Geef hier je persoonlijke score in
De gemiddelde score is