Vlaams parlementslid Vera Celis hekelt behandeling van de Kempen door de NMBS

BELGIE BLIJKT EENS TE MEER KOELE MINNAAR VAN VLAANDEREN

Naar aanleiding van Valentijn deelde N-VA een attentie uit op vele plaatsen in Vlaanderen.

Zo ook in de Kempen, waar aan het station van Geel de reizigers werden bedacht met een kleine lekkernij. Dat diezelfde reizigers uit de Kempen de overige dagen van het jaar allerminst worden verwend, daarover kan iedereen meespreken die in Geel, Herentals  of andere Kempische stations de trein wel eens nam.

De Kempen zijn door de centralistisch bestuurde NMBS  altijd al stiefmoederlijk behandeld geweest, en blijkbaar vindt de regering Di Rupo I dat die traditie in ere moet gehouden worden. Nog voor deze regering van start ging was beslist om  - eindelijk! – een budget uit te trekken voor de werkelijk broodnodige verdere treinontsluiting van de Kempen. Het heeft weer eens niet mogen zijn.

De al bij al bescheiden 25  miljoen euro, grotendeels bestemd voor de verdere elektrificatie van de Kempense spoorlijnen, worden immers door de regering Di Rupo met een simpele pennentrek geschrapt. Merkwaardig toch hoe makkelijk in Vlaanderen, en meer bepaald de Kempen, bespaard kan worden tegen alle kosten-baten – analyses én tegen alle gezond verstand in.

Ter vergelijking geeft Vlaams parlementslid Vera Celis  de lezer het budget mee dat werd uitgetrokken om het station van Luik te ‘renoveren’: meer dan 300 miljoen euro.  Luik is dan ook een grote stad, zult u misschien denken, en de  Belgische wafelijzerpolitiek getrouw moesten de werken aan het station van Antwerpen toch passend worden gecompenseerd, nietwaar? Welnu, ook voor de ‘renovatie’ van het station van Bergen, woonplaats van Di Rupo, werd meer dan 300 miljoen euro uitgetrokken.

Vera Celis: “We zijn benieuwd wanneer het fameuze wafelijzer nu, ter compensatie van de Bergense megalomanie,  de Kempen nog eens van lekkers voorziet. Voorzichtigheidshalve is de beklagenswaardige Kempische reiziger best zuinig op z’n praline; het zou ons verbazen als er de komende jaren meer inzit. Wie kan nog liefde opbrengen voor een land dat z’n belangrijkste wingewest zo neerbuigend blijft behandelen? “