Weekend vol cultuur in Geel

Het was alweer een druk weekend in Geel. Op vrijdagavond werden de cultuurprijzen uitgereikt in De Waai, op zaterdagavond vond het laureatenconcert plaats. En niet te vergeten kwam de Sint ook aan in Geel. Onze burgemeester was erbij en zag dat het goed was. Hieronder kan je haar speech van het laureatenconcert nalezen.

Lieve, lieve mensen allemaal, (ja, ik gebruik voortaan de aanspreking van Jelle Dierickx, de directeur van het festival van Vlaanderen) ik ben nog aan het bekomen van alle schoonheid die we hier vanavond hebben gehoord.

Het doet me zo’n deugd dat we vanavond in aansluiting van onze viering gisteren ‘50 jaar cultuurraad’ gisterenavond hiernaast in de Waai ook nog een cultureel pareltje krijgen vandaag.

Zoveel jonge mensen sluiten hun carrière aan de kunstacademie in Geel af. Opnieuw zoveel talent, die hier niet alleen een partituur vol noten hebben ingestudeerd, maar zoals Gustav Mahler het al zei: het belangrijkste in de muziek staat niet in de noten!

De keuze dus van de composities, de passie, de eigen interpretatie van noten … er komt precies geen einde aan de enorme mogelijkheden die we hier jaarlijks van de laureaten te horen krijgen, ook weer bij deze studenten.

En dat beste mensen, zo’n prestaties neerzetten, gaat niet vanzelf. Daar gaan jaren van oefening en groei aan vooraf! Gemotiveerde en getalenteerde  leerkrachten moeten nu toch zo fier als een gieter zijn, als ze zien wat hun leerlingen bereikt hebben, dankjewel daarvoor. Maar ik wil ook zeker niet het aandeel van de ouders vergeten, dankjewel voor de vele jaren dat jullie taxi hebben gespeeld, jullie kinderen gesteund en gemotiveerd hebben bij een dipje. Want elk kind en elke student zal z’n momenten gehad hebben waarbij het teveel wordt, waar je als ouders of grootouders met alle mogelijke argumenten probeert ze te overtuigen om tenminste vol te houden. Ik denk dat het van alle generaties is, om die nodige steun te krijgen, voor mij was dat vroeger alvast niet anders. Maar het eindresultaat doet al die inspanningen snel vergeten. Muziek is voor mij nog steeds dé manier om te ontstressen, zeker deze week ging mijn aandacht volledig naar verschillende families die pijnlijk getroffen werden met hun kinderen of kleinkinderen. Als moeder en oma raakt me dat bijzonder hard, ik ben ook maar een mens!

Als ik even op de rem van het leven moet staan, geraak ik – en waarschijnlijk nog zoveel mensen- terug op dreef door muziek. Even de emotie zoeken om alles een plaats te geven, herpakken en terug starten.

En dan beste mensen lees ik vandaag toevallig een artikel van Erik Scherder, hoogleraar klinische neuropsychologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam, waarin hij uitlegt hoe dat komt dat muziek zo raakt:  muziek beluisteren – en vooral zelf muziek máken – draagt enorm bij aan de ontwikkeling van het empathische vermogen zegt hij.

Uit onderzoek blijkt dat bij kinderen die musiceren de verbindingsbalk tussen beide hersenhelften gaat vergroten en daardoor gaan die hersenhelften beter met elkaar communiceren.

Als je luistert naar muziek waar je van houdt, zie je in de hersenen allerlei samenwerkingen ontstaan die een mens zo gelukkig en empatisch maken.

Beste mensen, hier moeten nogal hersenbalken bij elkaar staan hé!

Dankjewel laureaten dat we zo mochten genieten van jullie talent, dankjewel leerkrachten en directie van ons kunstonderwijs dat jullie dit proces zo zorgvuldig mee hebben begeleid, dankjewel nogmaals ouders, voor jullie geduld en steun. En voor wie nu toch nog zou twijfelen aan de impact van kunst op het welzijn en op verdraagzaamheid van iedereen, weet: dat ons hele leven muziek zou zijn als we op elk ogenblik de juiste tonen zouden vinden. Met deze bedenking sluit ik graag mijn woordje af.

Dankjewel iedereen!